تمایل یا توانایی ما برای اعتماد به دیگران تا حد زیادی به تجربیات ما بستگی دارد. وقتی کسی اعتماد ما را می شکند، نه تنها بر روابط ما با آن شخص تأثیر می گذارد، بلکه بر میزان اعتماد ما (یا عدم اعتماد) به افراد در آینده نیز تأثیر می گذارد. مسائل مربوط به اعتماد نوعی مکانیسم دفاعی است: اغلب، آنها وجود دارند زیرا در برخی سطوح، ما فکر می کنیم باید از خود در برابر ناامیدی و درد اجتناب ناپذیر محافظت کنیم. تجربه خیانت می تواند دست اول یا جانشین باشد: مشاهده روابط والدین در دوران کودکی یا اطلاع از خیانت های سابق شریک فعلی می تواند به همان اندازه که تلاش برای التیام رابطه ای که در آن شریک خیانت کرده است، مسائل چالش برانگیز اعتماد ایجاد کند. از قضا، مسائل مربوط به اعتماد می‌تواند یک پیش‌گویی خودشکوفایی باشد: وقتی معتقدیم مردم اساساً غیرقابل اعتماد هستند، طوری رفتار می‌کنیم که گویی اعتماد چیزی است که به طور کامل به ما می‌دهیم یا اصلاً نمی‌دهیم. و نزدیک شدن به اعتماد در روابط از دیدگاه "همه یا هیچ" استرس ایجاد می کند زیرا می تواند یک ترن هوایی عاطفی را تقویت کند.